Visum interview Amerikaanse Ambassade

Donderdag 2 maart was het dan eindelijk zover, om 10.15 uur had ik mijn afspraak op de Amerikaanse ambassade in Brussel. De dag ervoor zijn Tineke en ik al vroeg in de ochtend vertrokken, zodat we die middag nog wat quality time konden hebben in de Europese hoofdstad. Het was fantastisch mooi weer en al voor 14.00 uur konden we intrek nemen in onze kamer van "Hotel Chambord". Dit hotel hadden we uitgekozen omdat het in de buurt van de ambassade staat. Het eerste wat we die middag zijn gaan doen was dan ook even bij de ambassade te kijken. 

Het gebouw is door hoge hekken omheind en er staan overal zwaar bewapende bewakers de boel in de gaten te houden. Alleen al de gedachte dat ik daar de volgende ochtend naar binnen mag bezorgde mij rillingen op m'n rug van de zenuwen. De rest van de middag hebben we in het centrum vertoefd, zijn we wat wezen shoppen en hebben we gegeten bij het "Hardrock Café om alvast in Amerikaanse sferen te komen. 's Avonds hebben we in onze hotelkamer op de laptop nog een serie gekeken en vervolgens zijn we redelijk vroeg gaan slapen. 

Op de "dag des oordeels" was ik natuurlijk erg vroeg wakker. Vandaag zou bepaald worden of ik de komende jaren Amerika weer mocht bezoeken en of onze reis van aankomende zomer wel of niet door zou kunnen gaan. Om half 10 was het dan eindelijk zover, ik verliet in mijn eentje het hotel, Tineke mocht toch niet mee de ambassade in, en wandelende ogenschijnlijk relaxt richting het kleine stukje Amerika in Brussel. Relaxt was ik echter absoluut niet. De laatste keer dat ik zo zenuwachtig was moet toch zo'n 34 jaar geleden zijn, toen ik voor de 4e keer mocht afrijden voor mijn rijbewijs ;-)

Bij de ambassade aangekomen moest ik eerst mijn paspoort afgeven aan 1 van de bewakers. Nadat hij mijn naam had gevonden op een lijst, en deze had doorgestreept, mocht ik het terrein betreden. Vervolgens werd ik gefouilleerd en nadat ze er van overtuigd waren dat ik geen wapens bij me had, mocht ik richting de ingang lopen. Daar stonden 13 mensen reeds in een rij en al snel bleek dat als er iemand naar buiten kwam, dat dan de volgende naar binnen mocht. Het duurde voor mij ongeveer een half uurtje voordat ik de ambassade binnen mocht treden. Aldaar moest ik eerst door een detectiepoort en toen mocht ik doorlopen naar de 1e balie. Daar zat een Belg die me wat persoonlijke vragen stelde en mijn vingerafdrukken afnam. Daarna mocht ik doorlopen naar een volgende balie en daar zat de eerste en voor mij gelijk ook enige Amerikaan die ik gesproken/gezien heb. Hij vroeg waarom ik een visum voor Amerika wou hebben en nadat ik hem had verteld dat het voor een vakantie was, was hij benieuwd hoelang en waar ik naartoe zou gaan. Vervolgens lachte hij een beetje en zei plagerig dat ie zag dat mijn Esta aanvraag was mislukt. "At which question did you mess up? :-D" Ik vertelde dat ik de"fraude-vraag" verkeerd had beantwoord, maar dat ik met een VOG kon bewijzen dat ik daar nog nooit voor veroordeeld ben geweest. Toen zei iets in het Engels als "ik geloof je op je blauwe ogen". Hij typte wat op zijn computer en wenste mij een fijne reis. En toen kon ik weer gaan.  Haha was ik daar nou zo zenuwachtig voor geweest? 😁😊

Buiten aangekomen natuurlijk allereerst Tineke het goede nieuws telefonisch doorgegeven en toen snel richting het hotel om haar op te halen. We hebben die dag twee elektrische steps gehuurd en zijn daarmee wat door de binnenstad van Brussel gecrossed. Erg mooie stad trouwens, zeker een bezoekje waard! En in de loop van de middag hebben we in een heerlijk voorjaarszonnetje geproosd op de goede afloop van het visuminterview en natuurlijk op onze aanstaande zomervakantie ☀️🍺👍🏻

Nog 5 maandjes wachten en dan is het zover, America here we come!!