De laatste dagen

17 mei 2018 - Madrid, Spanje

Dinsdag 15 mei
De dag waarvan je wist dat die zou komen…onze laatste volle dag in the USA. Deze dag willen we nog een route van de Hop-on, Hop-off tour doen en wat rondlopen in Miami South Beach.

We beginnen heel relaxt met een ontbijtje bij de plaatselijke Ihop. Allebei nemen we pannenkoeken, maar dit is toch echt te veel zo in de ochtend. De pannenkoeken zijn heerlijk, maar onze magen gaan op slot. Het is niet anders, iets minder dan de helft van de pannenkoeken gaan de prullenbak in.

Pancakes Koffie met slagroom
Om ons lijf weer wat ruimte te geven wandelen we naar de halte voor een ritje met de trolley naar onze startpunt voor de bustour. De trolleychauffeur doet er vandaag heel langzaam over, blijft regelmatig lang staan bij haltes en besluit ook nog eens een telefoongesprek te gaan voeren tijdens een van die stops. Zo doe je er ineens een kleine drie kwartier over, wat anders makkelijk in twintig minuten geregeld had kunnen zijn.

En dan is het wachten, en wachten, en wachten. Ruim veertig minuten staan we te wachten op de Hop-on, Hop-off bus. En als de bus dan eindelijk arriveert…rijdt het door!! Peter blijkt ineens waanzinnig goed in het Engels te kunnen schelden ;-) Nadat de eerste boosheid wat is gezakt belt hij naar het hoofdkantoor van de tourorganisatie. We hebben het even helemaal gehad. Het duurt even, maar dan wordt ons geadviseerd om een mail te sturen met bijlage en dan wordt er een financiële regeling getroffen. Zien hoe dat uitloopt.

Chance of plans. We gaan naar het Holocaust Monument. Opnieuw met een trolley, want lopend is dit niet te doen. Eenmaal aangekomen staan we op een hele indrukwekkende plek. Met behulp van een gratis app kun je tijdens het bezoek video’s bekijken op je mobiel met interviews en archiefbeelden over deze afschuwelijke … in de historie van de mensheid. De plek zelf is aangrijpend. De vele namen op de muren en het gigantische standbeeld maken een enorme indruk. In het midden van alles staat een hele grote onderarm met hand, waarvan de arm is opgebouwd uit mannen, vrouwen kinderen en baby’s die zich middenin de gruwelijkheden van die tijd lijken te bevinden. Zie voor meer details naar de foto’s en de video hiervan. Al met al heel indrukwekkend en het zorgde ondanks de hitte toch voor flink wat kippenvel!

Holocaust meisje Peter bij Holocaust monument Jude Holocaust monument Liggende beelden

Het wordt tijd om te gaan lunchen. We lopen een paar straten voor we de 7Eleven tegenkomen. Dit is echter een kleine vestiging van deze Amerikaanse supermarktketen en de keuze (zeker voor vegetariërs) is hier echt niet reuze. Vooral heel veel zoetigheid is hier te koop en weinig gezonde dingen. Twee sandwiches, een muffin en iets van kaneeldeeg nemen we mee naar buiten. Bij een trolleyhalte eten we het op. We wachten daar om naar het zuidelijkste puntje van Miami Beach te gaan: South Point Pier.

Bij deze pier zit ook een heel mooi park vol met palmbomen en fonteinachtige kunstwerken. Je kijkt vanuit het park uit op Fisher’s Island en de skyline van Downtown Miami. Als je naar de pier loopt kijk je uit op zee, het strand en de skyline van South Beach.

South Pointe Park Pier Miami Beach Spiegel

Ik heb het ondertussen wel gehad. Ik ben moe en verlang ernaar om naar huis te gaan, ons eigen huis.

We halen op de terugweg naar de Airbnb studio een pizza pij Pizza Hut omdat Peter daar de hele vakantie al een keer naartoe wilde, en zijn begin van de avond lekker op tijd terug op onze kamer. Onze laatste nacht in Amerika breekt aan. Welterusten.

Woensdag 16 mei
Na in 3,5 week vele duizenden kilometers te hebben afgelegd is het tijd om naar huis te gaan. De koffers hebben we gisteravond al ingepakt. We ontbijten voor de laatste keer deze vakantie buiten de deur, dit keer  bij Denny’s. Dit is niet heel geweldig, maar het vult de maag. Terug in de studio ruimen we de laatste spullen op en bestellen we een Uber. Wat een geweldig systeem is dit toch! Binnen 1 minuut is onze chauffeur er al en hij rijdt ons in een half uurtje het vliegveld. Kosten, 7,79 euro :-)

We zijn veel te vroeg: om 10.30 uur zitten we al klaar, met twee grote koffers, terwijl we pas om 17.10 uur hoeven te vliegen. En dan zien we dat we pas om 13.10 uur onze koffers kunnen afgeven bij Iberia Airlines. En dan heb je de keuze: óf je geeft de koffers af bij het bagagedepot voor 22,00 dollar per stuk, óf je gaat wachten bij je bagage. Wij besluiten dit laatste te doen. Ondertussen lezen we wat en zitten we mensen te kijken. Peter heeft het ook niet makkelijk, hij krijgt uitgerekend vandaag last van buikgriep. En dat maakt het wachten (en later ook het reizen) niet prettiger.

Tineke wacht op de luchthaven van Miami Giro kijken op de luchthaven

Als we eindelijk onze koffers kunnen afgeven bij de vliegtuigmaatschappij en vrij snel door de douane zijn, lopen we naar de gate om daar opnieuw te wachten tot we het vliegtuig in mogen. Eindelijk het verlossende bericht. We zitten rap in het vliegtuig…en die blijft staan…en blijft staan…en blijft staan. Vanwege onweer moeten we aan de grond blijven. Dit duurt maar liefst twee uur en drie kwartier!! Dit zorgt ervoor dat we ook later op onze tussenstop in Madrid aankomen en ons plan om nog even de stad in te gaan voor onze neus wordt weggekaapt.
De vlucht zelf verloopt zonder problemen, al lukt het slapen niet echt. Wat verlangen wij naar ons eigen bed!

Ons vliegtuig van Miami naar madrid Verkeersknooppunt Miami vanuit de lucht Wolkjes

Donderdag 17 mei
Op vliegveld Madrid vliegen we als een speer door de douane, het is gelukkig niet druk. Wat betekent dat we vervolgens ook hier een aantal uren moeten wachten op ons vliegtuig naar Schiphol. Dit is ons lesje wel: nooit meer een vlucht boeken met tussenstop! Om aan dit alles toch een positieve draai te geven, we hebben wel een topvakantie gehad, met weinig tot geen problemen. Dat we moe zijn is duidelijk en dat maakt alles van gisteren en vandaag iets moeilijker te verteren. Toch houden we ons groot en kunnen we niet wachten om vanavond in de auto te zitten terug naar huis.

Wachten in Madrid

Foto’s