Key West, zaterdag 12 mei

12 mei 2018 - Key West, Florida, Verenigde Staten

Klokslag 7 uur wakker, wat horen we nu, regen? Maar we zitten op Key West, de plek waar het vrijwel nooit regent. Hier hebben ze bijvoorbeeld geen eekhoorns en muizen aangezien er niet genoeg water voor hun voorradig is in de natuur. Maar het lijkt er op dat er vandaag genoeg water is op het eiland, hebben wij weer ;-)
Na een, voor dit dure hotel, karig ontbijt worden we stipt om 9.15 uur opgehaald door het shuttlebusje van Barefoot Billie’s. De uit Schotland afkomstige chauffeur brengt ons naar de andere kant van Key West waar we gaan starten met een jetski-tour rond het eiland. Leuk man! Al hadden we tijdens het boeken van de tour natuurlijk nooit kunnen weten dat we dit in de stromende regen zouden gaan doen. Gelukkig is het wel een graadje of 24, dus qua temperatuur valt het nog mee. Iets voor 10.00 uur krijgen wij de instructies over het racemonster en dan blijkt dat wij de enige deelnemen van deze editie van de tour zijn. We krijgen een privé-tour dus, lachen!

Samen op de jetski
Ondanks dat het een verjaardagscadeautje van mij voor haar was, stond Tineke er op dat ik als eerste achter het stuur mocht gaan zitten. Voor alle duidelijkheid, we hadden een duo-jetski. De eerste 10 minuten was het even wennen met sturen, het apparaat reageert iets trager in het water dan mijn eigen scooter op de weg ;-) Maar daarna gaat het ‘gaspedaal’ dan ook helemaal in en knallen wij als idioten over het water. Dat het regent tijdens een tochtje op een jetski lijkt misschien niet zo erg, nat word je toch! Maar vergeet niet de regendruppels die in je gezicht uiteenspatten als je met 60 kilometer per uur over het water knalt. Ik kan je vertellen dat het verdomt lastig was om je ogen open te houden, iets wat toch niet onbelangrijk was. Niet dat we op iets of iemand zouden botsen hoor, we waren op de gids na de enigen op het water en hadden daardoor dus alle ruimte. De bedoeling was echter wel dat ik de gids zou volgen, maar met mijn ogen dicht lukte me dat toch niet helemaal ;-) Dus toch maar iets minder gas geven.Tineke was echter wel blij dat we wat langzamer gingen, want hoe leuk ze het vond, ze vond het ook best eng. Ze weigerde derhalve dan ook om op een gegeven moment het stuur over te nemen. Niet dat ik dat erg vond hoor, maar het was toch haar verjaardagscadeautje en op deze manier voelde het meer een cadeautje voor mezelf ;-)

Filmpje van het jetskiën:  https://youtu.be/JCwp4efIpBo

Een aantal keer tijdens de tocht rondom Key West maakten we een korte stop zodat onze gids iets over het eiland en de plek waar we op ons op dat moment bevonden kon vertellen. We kregen ook een klein half uurtje pauze, pauze in die zin dat we de gids niet hoefden te volgen en lekker los konden gaan met de jetski. Maar aangezien Tineke niet zoveel zin had om als gekken over de golfen te rammen, hebben we het bij 5 minuten gehouden. Hierdoor kwamen we na iets minder dan anderhalf uur weer terug bij het begin. Aan de ene kant was het jammer dat de tour over was, ik vond het een waanzinnige ervaring, aan de andere kant was ik ok wel blij dat ik nu snel onder een warme douche kon stappen, we waren namelijk best wel afgekoeld! Met het shuttlebusje werden we weer keurig afgezet bij ons hotel en aangezien we toch al weer redelijk waren opgewarmd zijn we lekker het zwembad ingedoken. Intussen bleek de regen ook te zijn gestopt :-D

Na het zwemmen en douchen zijn we rond 13.00 uur het centrum weer ingelopen. Ons hotel lag op 7 minuten van Duval Street, de place to be in Key West. We kozen ervoor om een vinkje op onze lijst van Hard Rock Café’s te kunnen zetten en kregen een tafeltje op het terras van die van Key West.  Na de Hard Rock Café’s van New York City, Niagara Falls en Washington DC was dit dus nummer 4, been there, done that!! De regen leek intussen voorgoed verdwenen en hier en daar verschenen er zelfs blauwe stukken lucht door de wolken heen. ’t Kon minder!

Hard Rock Cafe Key West

Om toch iets meer te zien van dit tropische eiland kochten we na de lunch tickets voor het hop on, hop off boemeltreintje.  Een tocht van anderhalf uur, slingerend door alle straatjes van Key West, met een aan één stuk door babbelende chauffeuse. Aan de ene kan was het best leuk en interessant, aan de andere kant leken alle straatjes wel erg veel op elkaar en kregen we een overdaad aan informatie waardoor het bij mij al snel het ene oor in en het andere weer uit ging. Na een klein uurtje bleek er een pauze van 10 minuten te worden ingelast vlakbij de winkelstraat. Tineke en ik besloten om uit te stappen en niet meer in te stappen, we hielden het voor gezien.

Begin Route 1 In het boemeltreintje End Route 1

Nu moest er geshopt worden! Een T-shirt met op de voor en achterkant iets van Key West was het doel. In 1 van de honderden winkeltjes zag ik een t-shirt met lange mouwen die me wel aansprak. In de winkel bleek het een blanco shirt te zijn die ik kon laten bedrukken met afbeeldingen die ik zelf kon uitzoeken. Helemaal mooi dus. Iets uitgezocht voor op de voorkant, de achterkant en zelfs iets op de mouw :-) Na een kleine 10 minuten was de dame klaar met het drukken en kon er worden afgerekend. Oeps… we waren vergeten om te kijken wat het shirt eigenlijk moest kosten. Het laten bedrukken van het shirt kostte niet zoveel hoor, het shirt zelf echter wel. Bleek dat ik het duurste shirt van de hele winkel vol met afbeeldingen had laten beplakken. Oei dat wordt geen avondeten vanavond… en morgenavond ;-) Naja weer wat geleerd, altijd eerst naar de prijs kijken haha.

Intussen hadden we ook een keuze gemaakt over welke van de duizend verschillende magneten de onze zou worden en we hadden wat voor mijn kids gekocht. Tijd dus om terug te gaan naar ons hotel en daar nog even een duik in het zwembad te nemen. Daar waren ook al enkele gasten afkomstig uit Detroit en Chicago en zij boden ons een biertje aan, lekker! De verregende ochtend had plaatsgemaakt voor een prachtige middag en dus zag het er naar uit dat we vanavond misschien toch nog een zonsondergang op Key West zouden mogen meemaken. Na een half uurtje zwemmen, bier drinken en kletsen met die aardige Amerikanen hebben we de kleren weer aangetrokken en zijn we voor de laatste keer het centrum ingelopen. We kozen dit keer voor een wandeling langs de harbor-boardwalk. Dit was een mooie wandeling langs flink wat enorme zeiljachten vol met toeristen die ervoor kozen om al varend van de nakende zonsondergang te gaan genieten. Ook een manier, zij het wel een dure. Sommige schepen hadden zelfs livemuziek aan boord.
Tineke en ik vonden een tafeltje aan het water, precies op de juiste plek voor een mooie zonsondergang. Tijd voor een speciaal biertje. Tineke koos voor een Funky Buddha Imperial en ik voor een zeer toepasselijke Key West Sunset Ale :-) Beide biertjes waar heerlijk.

Sunset met bier Tineke in Peter's bril Samen bij de ondergaande zon Tineke op sunset boulevard Plaatsnamenbord
Aangezien het nog maar 7.30 pm was en de zon pas een half uur later onder zou gaan, besloten we om ook wat eten te bestellen. Tineke haar salade viel wat tegen, ik zag haar denken “dat kan ik beter”. Mijn shrimps met een een krokant kokosnootlaagje waren heerlijk!
Een kwartier later verschenen er ineens flinke wolken aan de horizon en zo werd de zonsondergang ineens met dik 10 minuten vervroegd. Ze zakte nu achter de wolken in plaats van achter de horizon. Jammer, weer geen mooie plaatjes. Gelukkig zaten we er erg goed en hadden we het heel gezellig samen :-)

Sunset Sunset met boot Sunset 1 Sunset 3 Sunset 4 Plaatsnamenbord 2

Nadat het eten en de biertjes op waren zijn we weer richting Duval Street gelopen. Op naar Sloppy Joe’s Bar, de bekendste kroeg van het eiland. Aangezien dit weekend de afsluiting van het “Key West Songwriters Festival” plaatsvond en er daarvoor een groot podium op de kruising vlak voor Sloppy Joe’s was neergezet, was het in de befaamde kroeg betrekkelijk rustig.

Sloppy Joe's bar Tineke in Sloppy Joe's

Na een flesje Bud Light zijn we doorgelopen naar de kroeg die cousin Bobby ons aanraadde: “Irish Kevin’s”. Hier stond een kerel met een gitaar op een podium liedjes te zingen. Behalve dat hij erg goed kon spelen en zingen maakte hij tussendoor, nee zelf tijdens het zingen, grapjes naar en over het publiek. Tineke en ik konden beslag leggen op 2 barkrukken schuin naast het podium en genoten, natuurlijk weer met een biertje, van de voorstelling.

Irish Kevin's Peter in Irish kevin's Irish Kevin's 1

Anderhalf uur en enkele Bud Lights later besloten we dat we het voor gezien hielden. De dag erna moest er immers weer zo’n 3,5 uur worden gereden richt Miami. Op naar bed dus, good night!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

1 Reactie

  1. Renee:
    13 mei 2018
    Geweldig leuk om te lezen, bedankt!
    Veel plezier en ik kijk uit naar de volgende log.
    Hartelijke groet,
    Renée van Ophem